صداي پاي عشق 

  زين سبب تنگ شد جهان بزرگ  ***  كه جهان  تنگ بود و مرد  سترگ 

 اما عشق ، حضرت ابوالشهداء حسين بن علي (ع) را عصر خاصي كه سهل است تما تاريخ نيز تنگ وكوچك است ، اوابر مردي بود كه غريب زيست وغريبانه نيز شهيد شد وهنوز هم كه هنوز است تاريخ حق اورا اداء نكرده است . 
 او اززمين وزمان بزرگ تر بود نه تنها از عصر و روزگارش جلوتر مي رفت ؛ بكله از فردا هاي دوردست نيز فراتر بود ، حسين (ع) حتي درزمان رسول اسلام (ص) نيز غريب بود وبا رحلت آن حضرت اين غربت صد چندان شد . 
 چند صباحي از رحلت جانگداز جدش نگذشته بودكه مادرش صديقة طاهره (س) شهيد شد وحسين (ع) كه آن روزها كودكي 8-7 ساله بود داغ مادر دلش را گداخت وپس از مادر ، امام حسين (ع) وبرادر بزرگوارش امام حسن (ع) تنها كساني بودند كه ازقعر غربت علي (ع) آگاه بودند واين غربت همچنان ادامه داشت تا آنجا كه تاريخ تحمل علي آن عدل مجسم وكمال مصمم را تاب نياورد ودرمحراب محبت غرق درخونش كرد وبه اين هم بسنده نكرد ، امام حسن آن ‹‹ كوثر مهدور ›› 1 را نيز شهيد كرد اينجا بود كه غربت امام حسين (ع) به اوج خود رسيد ولي امام (ع) خم به ابرو نياورد وباتوكل به خدا اين غربت بزرگ را نيز بيش از ده سال تحمل كرد . 
  آري حسين عليه السلام هميشه غريب بود زيرا كه بزرگتر اززمان وفراتر از تاريخ بود واين همان درد بزرگي است كه هميشه گريبان گير نوابغ روزگار و ابر مرد ان تاريخ بوده است ، امام علي (ع ) دومين شخصبت بزرگ  عالم انسانيت ازاين غربت چنين مي ناليد وخطاب به مردم ، مردمي كه اكثريت قريب به اتفاق انسانها را تشكيل مي دهند ، مي فرمود : 
 اني اريدكم الله وأنتم تريدونني لأنفسكم ، مردم ! من شما رابراي خدا مي خواهم ودوست دارم شما راتاخدا پيش ببرم ولي شما مرا براي خود مي طلبيد ومي خو اهيد تا حضيض ذلت به زير بكشيد ، اما هيهات … 2 
الناس عبيد الدنيا والدين لعق علي ألسنتهم يحوطونه ما درت متائشهم ، فإذا محصول با لبلإ قل الديانون .3 
 مردم دربند دنيا وبردة‌ درهم ودينارند ودين چيزي جزلقلقة‌ زبانشان نيست ،  بادين تا آنجا هستند كه بتوانند دنيايشان را بچرخانند وزماني كه هنگامة امتحان وابتلاء پيش آيد ،  دينداران خيلي اندك مي شوند . 
بلاي  بزرگ آن حضرت چيزي جز غربت اونبود ، امام عليه السلام چنان غريب بودكه بزرگاني چون ابن عباس و… نيز اورا درك نمي كردند ودرمقام نصيحت برمي آمدند كه يا حسين اين راه را مرو! كه كشته مي شوي وامام به هريك از آنها جوابي كه درخور شأنشان باشد مي داد وبه راه خود مي رفت . توگوئي بازبان بي زباني مي خواست به آنها بگويد : 

 آن كه مي گويم به قدرفهم توست   ***   مردم اندر حسرت فهم درست 

 آري بزرگان نيز اورا درك نمي كردند واين دردكمي نيست كه انسان ببيند كه كسي حرف اورا نمي فهمد ، بلكه برعكس هم مي فهمد!! 
 غربت امام حسين (ع) چنان عميق بود وهست كه انسان بي اختيار به ياد شعري مي افتد كه مي گويد: 

 هيچ  كس ازقعرتو آگاه نيست   ***   خلق را ياري سرالله نيست 
  تو بزرگي خاك ميدان تو نيست   ***  آسمان را تاب جولان تو نيست 
  تا زمين ازغربتت آگاه شد   ***   قطره اي از آن چكيده وماه شد

امام حسين عليه السلام غريب بود واز اين همه غربت ديگر دلش به تنگ آمده بود وچنان درآتش اشتياق مي سوخت كه تنها خدا مي داند وبس . 
حضرت دراين خصوص مي فرمايد : 
 اشتياق من به شهادت ، بيش از آن اشتياقي است كه يعقوب (ع) به ديدار فرزندش يوسف داشت .1 
پيشواي شهيدان عمري را درآتش اشتياق سوخته وبا اين غربت بزرگ وژرف ساخته بود وآن روز كه پنجاه سا ل از فراق جدش رسول اكرم (ص) مي گذشت اين اشتياق بيش از حد زياد شده بود ، ديگر طاقتش طاق گشته وخدا خدا  مي كرد كه ازخراب آباد دنيا پربگيرد وپروازكند ، پرواز تا بردوست ، پروازتا پيش خدا . 
 وكربلا عرش اين عشق غريب وسكوي اين پرواز عجيب شد ، گوئي اين زمين بزرگ از غربت آن حضرت آگاه شده بود كه توانست درآسمان عشق وحماسه ، ماه گردد ، ماهي كه خورشيد دركنار اوشمع كوچكي نيز نمي توان باشد . 
 كربلا ميزبان مهماني شده بودكه صفاي مروه وصفا وعزت مقام ابراهيم بود ومي رفت كه ذبح عظيم مناي عشق گردد مهمان غريبي كه تنها خداي كعبه اورا مي شناخت واگركعبه مي دانست اوكيست سرخم مي كرد وپاي اورا مي بوسيد . 

 لويعلم البيت من قدجاء يلثمه   ***    لظل يلثم منه ماا ألقدم 

به هيچ وجه مبالغه نكرده است آنجا  كه بزرگ فقيه شيعه، مرحوم سيد بحرالعلوم گفته است : 

 ومن حديث  كربلا و الكعبه ي   ***    لكربلا بان علوالرتبه ي   

 آخر چرا چنين نباشد مگر كعبه وجودش را مديون كربلا ومرهون كربلاها نيست ؟ 
 اگر كربلا وكربلاها نبودند از كعبه هيچ خبري نبود، بگذار كج انديشان هرچه مي خواهند بگويند . 
 مگر پيامبر (ص) نفرمود : حسين مني وانا من حسين . 
 مگر يزيد نمي خواست تيشه به ريشه اسلام بزند وفاتحه دين وقرآن وكعبه را بخواند ؟ 
آري اومي خواست دين محمد (ص) رانابود ونام وياد رسول الله را ازخاطره ها محو كند وخود ، زماني  كه سرمست غرور و بي عقل از شراب انگور بود پرده از چهرة خويش برداشت وخود را رسوا كرد ومستانه نعره زد كه: 

  لعبت هاشم با لملك ولا   ***   خبر جاء ولا وحي نزل 

 اگر حماسة كربلانبود، امروز نه تنها از كعبه وحل وحرم خبري نبود، بلكه مقام ابراهيم وجلال وجمال ديگر پيامبران الهي نيز از بين رفته بود . 
  امام حسين (ع) با شهادت خويش اصول اديان آسماني را بيمه كردوبه اسلام وانسانيت حيات تازه بخشيد . 
وروزي كه امام (ع) وارد كربلا مي شد بخوبي مي دانست كه سرانجام اين قيام چه خواهد شد وكربلا چه جايگاه بزرگي درميان انسانهاي بيدار وآزاده خواهد يافت روزي كه سيد الشهدا (ع) باورود خويش به صحراي نينوا ، كربلا را وسعتي از فرش تا عرش بخشيد ، نيك مي دانست كه روزي اين كربلا ، كعبه آمال عارفان وسكوي معراج عاشقان خواهد شد ، حضرت پرسيد اسم اين صحرا چيست ؟ 
 زهير، يكي از ياران باوفاي امام حسين (ع) جواب داد : به اين سرزمين طف مي گويند . 
 امام عليه السلام فرمود: آيا اسم ديگري نيزد ارد ؟ 
زهير جواب داد : بلي به اسم كربلا معروف است ، حضرت فرمود : 
خدايا به تو پناه مي برم از كرب وبلا 1   … 
وهنگامي كه مي خواست هنگامة‌بزرگ تاريخ را به پاكند وكربلا را براي ابد ، خاستگاه نور  وعشق قراردهد ، منطقة وسيعي را از اهالي نينوا وغاضريه ، به شصت هزار درهم خريد وآن را به مردم آنجا بخشيد به شرط اين كه زائران قبرش را به مرقدش راهنمائي كنند ودرپذيرائي مهمانان حضرتش مضايقه نكنند .2   
__________________________________________________________
1- كوثري كه درزمين وزمان جاري وجوشان است ونيز نام كتابي تحت عنوان ‹‹ الامام الحسن الكوثر المهدور›› ازنويسنده ‹‹ علي نبراش ومبراس ›› و‹‹ الامام الحسين في حله البرفير››، اديب معروف عرب، سليمان كتاني . 
 2-نهج البلاغه ، خطبة 136. 
 3-بلاغه الحسين ، ص304، به نقل از كشف الغمه . 
1-بلاغه الحسين ، خطبة‌23، ص144. 
1-مقتل الحسين ، مقرم ، ص192. 
 2-مجمع البحرين ، زير كلمة  كربلا .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: